CRIMINELEN GRIJPEN DE MACHT

Gallië wordt veroverd

Vroeger was het zeker niet beter, dat niet.
Gaan we ver en ver terug naar 51 vc. De Romeinen hebben Gallië (op één dorpje na) veroverd en vestigen daarna in grote delen van West Europa de pax Romana. Deze duurt in grote lijnen ongeveer tot 350 ad, daarna weten de Franken (o.a. Karel de Grote) en de kerklijke gezagsstructuur het machtsvacuum nog enigszins op te vullen, tot ca 850 als in west Europa vrijwel alle centraal gezag wegvalt.
Noormannen, Slaven, Saracenen en Magyaren teisteren Europa, er onstaat een maatschappij waarin gewelddadigheid nog meer dan voorheen troef was.

Moderne crimineel

Wat gebeurt er als overheidsgezag faalt? Je ziet het in bepaalde wijken in de VS die als no-go aerea's bekend staan, in regio's in Italië, Mexico of bijvoorbeeld na de val van het communisme in Rusland, dat criminelen de dienst gaan uitmaken. Na verloop van tijd zie je structuren ontstaan, sommige zware jongens proberen andere zware jongens achter zich te krijgen, er ontstaat een cliëntelesysteem als bij de mafia. Moderne criminelen opereren meestal nog onder en in conflict met een formeel bestaand rechtssysteem.

In laten we zeggen 900 bestond ook dat niet meer, alleen de kerk deed nog pogingen om de boel te pacificeren (godsvredebeweging) met dubieuze gevolgen (kruistochten).

Aldus het Bayeuxtapijt

Als jij dat voor mij doet, doe ik iets voor jou. De op landbouwgrond gebasseerde cliëntelestructuur die zo in west Europa ontstaat noemt men feodalisme, waarin groepen van wat wij nu warlords of drugbaronnen zouden noemen elkaar met "raad en daad" bijstaan, wat zoveel betekende als adviseren en meevechten in de talloze onderlinge conflicten.
Degene die diensten ontving, in ruil dus voor grond en bescherming, was de leenheer, degene die diensten gaf , krijgsdienst en raad, was de vazal, de leenheer was vaak zelf vazal van een ander. Aldus ontstonden er in west-Europa piramiden van onderling "dienstbetoon" betaald met het in leen geven van gronden. Deze grond had men nodig omdat voor de herendienst paarden en vrije tijd onontbeerlijk waren. De ruiterij gaf in deze tijd de doorslag, oorlogvoering werd in deze tijd door een grondbezittende "elite" gedomineerd. Vanaf de 11e eeuw herkennen we in deze wereld de geïdealiseerde ridders, volgens de recentere inzichten deels voortgekomen uit onvrije ondergeschikten van de feodale heren, als het ware de gangsters die het meeste uitvoerende werk verrichtten. In de praktijk namen zowel wereldlijke als geestelijke heren en ook kloosters volop deel aan de gewelddadigheden. Tom Holland heeft dit in "Millenium" beeldend beschreven. Hij noemt de feodale heren kasteleins, naar de kastelen die een belangrijke rol speelden, in Nederland vooral houten torens (motteburchten). Bij kasteleins hebben we tegenwoordig een andere associatie.

Een motteburcht bij Berg en Dal ca 1000 ad

Kleine boeren, veruit de meerderheid van de bevolking,  en anderen die zich niet konden handhaven vervielen tot onvrijheid, ze werden steeds meer bezit van de gewelddaders, het werden lijfeigenen en horigen, moesten gehoorzamen, werden afgeperst, uitgebuit, mishandeld en zonder scrupules vermoord. Niemand vervolgde immers de plunderaars en moordenaars. Bijna overal verdwijnt de vrije boerenstand, reeds vanaf de Romeinse tijd.
Met het feodalisme echter, ontstaan er geleidelijk binnen de gebieden van de heren toch nieuwe structuren en rechtsspraak, het hofstelsel.
Wat heeft dit nu met onze arbeidsmoraal te maken?

WERK, WERK EN NOG EENS WERK

Op plaatsen waar we niet willen zijn verrichten we handelingen die we eigelijk niet eens altijd zo graag verrichten waarmee we de plaatsen waar we wel graag zouden willen zijn vernietigen.

De eigenschappen van de produkten die we maken verwijzen vaak naar de plaatsen waar we graag willen zijn. Natuurlijke ingrediënten, natuurzuiver, als de alpenweiden, puur natuur, een natuurlijke smaak, zorgt voor natuurlijk evenwicht, fris als limoenen, een natuurlijke basis, het helderste water, op natuurlijke wijze, een natuurlijke dennegeur, ongerept als de wilde natuur, soepel als een tijger,  sterk als een leeuw, etc tec. Ook de autoindustrie plaatst zijn vervuilende produkten bij voorkeur in een ongerepte natuur, bijvoorbeeld als je de fourwheeldrive door bergen en woestijnen ziet rijden.

Al die produkten hebben helemaal niets met datgene te maken waarvoor ze willen staan en worden vaak onder mens- en natuuronvriendelijke omstandigheden geproduceerd.
Werkeloosheid is een grote schande, ook al kunnen de slachoffers er niets aan doen. Als er werkloosheid heerst wordt er niet gezegd, nu hebben de mensen tenminste tijd om na te denken en andere dingen te doen, nee het is steevast zeer schadelijk voor de maatschappij en een grote schande. Je zou kunnen redeneren dat werklozen alhoewel arm in geld rijk aan tijd zijn, maar die redenering is volstrekt uit den boze, vloeken in de werkkerk. Uiteraard is het te begrijpen dat voor werklozen vanwege de armoede het water aan de lippen staat.

Werk is ongelijk verdeeld

Werk wordt überhaupt slecht verdeeld. Terwijl er duizenden werklozen zijn, werken andere delen van de bevolking zo hard door middel van overwerk en opgefokte werkweken dat ze er depresief van worden. Zo blijkt uit Fins onderzoek dat mensen die overuren maken etc. twee maal zoveel kans op een depressie hebben.
Er is iets vreemds aan de hand met onze verhouding tot werk.
Hoe komt dat?
Wordt vervolgd.

WE ZIJN GECONDITIONEERD EN AFGERICHT

Waar we willen zijn

Steeds zoeken wij die omgevingen op waar we niet willen zijn.

We hebben per jaar 2 tot 6 weken vakantie, dan gaan we de natuur in, de bossen, de bergen, de zee etc. Daar willen we immers graag zijn, zeggen we.

0,8 tot 0,9 deel van het jaar bevinden we ons in duffe kantoren,  fabrieksgebouwen, treinen, bussen, auto’s, ziekenhuizen, huiskamers, cafe’s, restaurants, stations, wachtkamers, WC’s, snackbars, kantines, warenhuizen, supermarkten, discotheken, sportzalen,  etc. etc.In holen dus, meestal onder kunstlicht. En zelfs als we op vakantie gaan dan bevinden we ons een groot deel van de tijd in auto’s, treinen, luchthavens, hotels etc.

Zelfs als we aan sport doen dan wel de hond uitlaten etc.  beslaat dat maar één a twee uur van onze dag.  Meestal zijn we dan beperkt tot sportscholen of langs donkere autowegen. Het landschap waarin we leven is verommeld, steden, buitenwijken, autowegen, de Randstad.

Yvonne van Woggelum, "De Wachtkamer"

Waar we meestal zijn

In feite zijn we een soort gevangenen, slaven en in sommige gevallen verslaafd.

We bevinden ons voortdurend op die plaatsen waar we liever niet zouden zijn, we leven voortdurend vóór ons uit, fantaserend over plekken waar we in de vakantie of na ons pensioen zullen zijn met een zwitserlevengevoel en accepteren dat we het overgrote deel van ons leven daar niet zijn. En weten niet dat we daar nooit zullen komen.

Ondertussen zijn we verbaasd dat er ondanks de toegenomen welvaart en luxe zoveel depressies zijn. We vinden onszelf verwend, we hebben het toch zo goed.

Ondertussen moeten we maar werken.  Hoe meer je werkt des te meer status heb je, vooral op familiefeestjes en in bepaalde vriendenkringen. De meest geëmancipeerd vrouw, is de vrouw die een drukke baan weet te combineren met kinderen en die voortdurend achter zichzelf aanloopt.

De ondernemer die 60 uur per week werkt en degenen die naast zijn drukke baan toch nog een studie weet af te ronden worden mateloos bewonderd. Al werk je dan geen 60 uur als bobo, dan is het toch goed om die schijn op te houden.

Niemand vraagt zich af of we niet gewoon met sloven/slaven zijn. Geconditioneerde mensen die achter anderen en zichzelf aanhollen.  Juist door dit sloven vernietigen we bovendien het milieu. We hebben dus een “gezonde” arbeidsmoraal .

Hoe komt dit? Omdat we uiteindelijk dus geconditioneerd en afgericht zijn, maar hoe en door wie?

Ruimte apen en de zin van het bestaan

 De economische crisis heb ik nu opgelost.

Nu dat andere struikelblok, zijnde de zin van het bestaan.

In weerwil van die rare reaguurder, ik ga nu dus echt helemaal los.

Ik heb geen filosofie gestudeerd of wat dan ook, dus alles berust op privéopvattingen en ideeën zoals ik ze interpreteer, maar dat mag in een blog vind ik.

Oké, wat is de zin van het bestaan?

Bovenstaande leg ik misschien nog wel uit als ik daar zin in heb.

Tegenwoordig hoor je vaak, met name in een boektitel, “wij zijn onze hersenen”.

Dit is een volstrekt onzinnige bewering. Je kunt ook niet  zeggen, de kaars is de vlam of de computer is het programma. De kaars maakt de vlam mogelijk, de computer het programma, maar computer en kaars zijn niet respectievelijk de vlam en het programma. Zonder kaars is er geen vlam, zonder computer geen programma.

Een makkelijke vraag, snap niet dat ze daar het antwoord nog niet op gevonden hebben.

Eerst even een paar punten als voorbereiding op het antwoord.

Het menselijk denken is ruim 100.000 jaar oud, misschien nog wel ouder.

In techniek kan men duidelijk vooruitgang bespeuren. Eerst konden we vuur maken, toen ijzer, nu maken we computers etc. Steeds ingewikkelder dus.

De vraag is of deze vooruitgang ook in het denken te bespeuren is.

Nietsche greep terug op de presocratische filosoof Heraclitus de duistere die beweerde dat alles stroomt (panta rhei).

Schopenhauer op de Indische Veda’s die duizenden jaren oud zijn. De de Platonisten en vooral de Neoplatonisten van ongeveer 240 ad (van het Christendom wordt gezegd dat het Neoplatonisme voor kinderen is) grijpen (misschien/waarschijnlijk) terug op veel oudere Indische bronnen.

Je bent chimpansee, je wordt in een raar hok gestopt.  Even later wordt dat hok vreselijk door elkaar geschud. Eindelijk mag je eruit, totaal gestrest. Vervolgens sta je in het middelpunt van de belangstelling, iedereen  is vriendelijk, er worden foto’s van je gemaakt. Je snapt er niets van, vervolgens ga je terug naar de dierentuin en leeft nog 17 jaar.

De aap was de eerste ruimteaap Ham die in 1957 werd gelanceerd. Hij kon niet weten wat er met hem gebeurde. Hij had niet de perceptiemogelijkheden daartoe (mooie zin inderdaad).

Zo kunnen wij ook niet precies weten wat er met ons gebeurd. Misschien zijn wij ook een soort ruimte-apen, godsdiensten lijken dat te geloven. Godsdiensten en new-age figuren hebben de neiging om hoe dan ook een positief beeld te schetsen van ons lot. Het moet allemaal goed aflopen, met verlossing, hemel, eeuwige zaligheid en verdoemenis voor degenen die dat niet verdienen.

In 1780 was Kant degene die zich afvroeg wat kunnen we weten.

Het resultaat was een black box, het “Ding an sich”, datgene van de wereld waartoe wij niet de perceptiemogelijkheden bezitten om het waar te nemen.

Dit ding an sich werd bestormd door de Duitse idealisten als Hegel en Fichte.

Voor het gemak plaatsen zij de hele wereld binnen het Ik de wereld en het ik vallen samen, de wereld is uiteindelijk onze voorstelling.

Het ding an sich buiten onze mogelijke voorstellingen is daarmee geliquideerd.

Hegel komt met de Weltgeist op de proppen, Schopenhauer met de wil, Nietsche met het Dionysische, als oergrond.

Wordt vervolgd en wellicht uitgelegd als ik daar zin in heb.

Publiek, private samenwerking

Griekenland heeft betere tijden gekend

Toen ik vroeger deeltijd in de glasfabriek van Dongen werkte in de jaren ‘70, waren daar naast Turkse ook nog veel Griekse en Italiaanse gastarbeiders. Bij de invoering van de Euro wist iedereen dat er in zuid Europa nog veel achtergebleven gebieden waren.

Die zijn er nog steeds, gebieden met weinig werkgelegenheid veel corruptie en criminaliteit. Denk aan Zuid Italië. In de jaren ’90 reageerde de zeer twijfelachtige  Lega Nord  precies hetzelfde binnen Italië als veel mensen in noord Europa binnen de EU reageren. Noord Italië zou zich af moeten scheiden, aldus de Lega Nord, noord Europa zou zich economisch af moeten scheiden aldus deze mensen in noord Europa.

Strikte bezuinigingen  pakken voor deze gebieden alleen maar averechts uit. Er komt nog meer werkloosheid, corruptie, cliëntelisme en criminaliteit, met alle gevolgen van dien voor de zuid Europese economieën.

Wat is nu volgens mij de oplossing.

Eventjes niet naar de boze bolletjes en de crisis hitsers luisteren, niet alleen dingen nalaten en bezuinigen maar ook daadwerkelijk iets doen.

Ik kijk dus regelmatig in archieven en mijn oog valt dan steeds op Publieke, Private Samenwerking PPS als er een gebied ontwikkeld moet worden. Voor dat doel wordt dan een consortium gevormd.

Eigenlijk zouden ze dat voor gebieden in zuid Europa ook moeten doen.

Er zou een supra nationaal Europees consortium moeten komen met vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven, banken, regeringen , universiteiten, milieubewegingen, vakbonden etc. van alle landen, dat speciaal zou moeten gaan bekijken hoe men in achtergebleven Zuid Europese gebieden kan investeren.

Het zou dan moeten gaan om nationale maar ook internationale investeringen.

Dit zou gepaard moeten gaan met scholingsprogramma’s, anti corruptie-activiteiten, bijvoorbeeld mafiabestrijding op Europees niveau. Ten dele gebeurt dit al.

De opbrengsten van deze  investeringen zouden onder beheer van dit consortium moeten blijven om vervolgens teruggeharkt te kunnen worden naar de betreffende landen, maar dan zodanig dat de economieën van die landen ook daadwerkelijk gestimuleerd worden. Dit consortium kan dan ook voorwaarden stellen. Hetzelfde gebeurde al bij de New Deal ook in de VS in de jaren ’30 en vergeet ook het Marshallplan niet na de oorlog op internationaal niveau.

De VS hebben toen nog gedreigd de Marshallhulp aan Nederland te stoppen vanwege de politionele acties en later, minder fraai, omdat Nederland aanvankelijk weigerde om troepen voor de Koreaanse oorlog te leveren. 

Een middeleeuwse VVD er

Dit kost aanvankelijk geld maar levert op de lange termijn geld op. Het eindeloos bezuinigen levert alleen op korte termijn geld op, de zuid Europese economieën zullen echter steeds verder in het slop raken en ook zal Europa niet populairder worden in deze landen. 

Zo, dat hebben we ook weer opgelost, morgen ga ik Van Rompuy  bellen. 

Een ander heet hangijzer dat ik hier nu op ga lossen is de zin van het bestaan.

Tennessee Valley Authority

Allereerst de beste wensen voor 2012!
Even de wereldproblemen verder oplossen.

Inderdaad, net als wat Fred zegt, iedereen schept een eigen werkelijkheid.

Zo ook landen.

Als het in Nederland slecht gaat met bijvoorbeeld Brabant, als daar corruptie heerst en de economie slecht functioneert, heeft vrijwel niemand er moeite mee dat de rijksoverheid ingrijpt en er geld in steekt om de problemen op te lossen.

Op de lange termijn is een gezond Brabant immers belangrijk voor heel Nederland.

Hetzelfde geldt in iets mindere mate voor de Verenigde Staten. Als het slecht met bijvoorbeeld Texas gaat, dan gaat het slecht met het hele land. Toch hebben de staten veel meer politieke autonomie als onze provincies, de VS zijn een federatie.

In Europa als geheel ontbreekt een dergelijk besef.

Als Griekenland corrupt is en een zwakke economie heeft  dan zeggen we, dat moeten die Grieken zelf maar oplossen,wij pompen geen geld in een bodemloze put.

De Noord-Hollandse of Friese belastingbetaler wil desnoods wel geld pompen in een zieltogend Brabant maar niet in Griekenland.

De zwaar in de schulden zittende zuid Europese landen raken steeds meer in een vicieuze cirkel van werkloosheid, armoede, dalende belastingopbrengsten, nog meer schulden, nog meer informele economie, nog meer corruptie, nog minder belastingopbrengst etc. etc. 

Op de lange termijn is dat slecht voor heel Europa, ook voor de noordelijke landen.

Leerzaam is het te kijken wat de VS deden in de crisis van de 30er jaren. Roosevelt lanceerde de New Deal om het land uit het slop van de grote depressie te trekken.

Onderdeel van de New Deal waren grote projecten als de Tennessee Valley Authority, een serie dammen in de Tennessee. 

Volgens mij zouden we dat nu  in Europa ook moeten doen.

Een serie grote, min of meer rendabele projecten in zuid Europa,bijvoorbeeld op het gebied van duurzame productie, vervoer of milieu,  aangestuurd en gefinancierd door de EU. Deze projecten zouden onze Europese projecten moeten zijn, met als doel de zuid Europese economieën uit de slop te trekken. Ze zouden werkgelegenheid en know-how op moeten leveren voor de betreffende landen.

Op korte termijn echter zouden deze projecten alleen maar geld kosten, maar waarom zou bijvoorbeeld de Nederlander een dergelijk offer wel voor bijvoorbeeld Limburg willen brengen (sinds de sluiting van de mijnen is de provincie waar Wilders veel volgelingen heeft een dure provincie) en niet voor Griekenland?

Geleen en de Staatsmijn Maurits

Euregionaal Historisch centrum