VERVEELT DE TIJD ZICH?

De dingen verschijnen als vormen in de ruimte en als gebeurtenissen in de tijd.

Alle gebeurtenissen op één na zijn veranderingen van objecten, van materie in de tijd. Ook gedachten zijn uiteindelijk veranderende materie, elektronenstromen in de tijd.

Maar het verstrijken van de tijd zelf is ook een gebeurtenis, een gebeurtenis waarin alle gebeurtenissen besloten liggen. Alleen is het verstrijken van de tijd een gebeurtenis waar geen materie tegenover staat, het is de oer-gebeurtenis, de bron van alle gebeurtenissen.

Als er niets zou gebeuren verder, dan zou de tijd toch verstrijken.

Salvador Dali



 Toen de tijd begon, begon de rest ook. Als de tijd ophoudt houdt alles op. Het begin van de tijd is de eerste gebeurtenis, het einde van de tijd de laatste. Niemand weet of de tijd eeuwig is, wel denkt men dat hij een begin heeft gehad. Alle gebeurtenissen kosten delen van de tijd, het verstrijken van de tijd kost alle tijd.

 

Tijd, ruimte, beweging, krachten en materie hangen op bijna organische wijze samen.

Uiteindelijk zijn wij beleefde tijd, in ons beleeft de tijd zichzelf. Stel dat wij er niet waren, dan zou er nog steeds tijd zijn, echter door niemand beleeft.

Wij zijn als het ware beleefde tijd waaraan modules zijn gekoppeld die bepaalde gebeurtenissen mogelijk maken. Modules in de vorm van zintuigen en hersenfuncties.

Salvador Dali

Gezamenlijk creëren onze hersenfuncties een taal/denkweb. Dit taal/denkweb is niet uit zichzelf ontstaan maar is het resultaat van miljarden hersenen. Dit taal/denkweb op haar beurt heeft echter invloed op onze hersenontwikkeling, directe invloed, we moeten lezen, autorijden, computers bedienen etc. maar ook door evolutie. We hebben een aangeboren aanleg voor taal.

 

Gezamenlijk creëren we dus een bovenpersoonlijke taal/denkstructuur die de biologische structuur van onze hersenen weer beïnvloedt. Zo ontstond als het ware een vicieuze cirkel, een soort multiplier effect een opwaartse spiraal. Kunstmatige intelligentie is een produkt, een werktuig, mogelijk gemaakt door die opwaartse spiraal.

Escher.

Ook computers leren elkaar dingen, de multipliereffecten die aldus ontstaan  zullen echter nooit tot een beleven van eigen tijd komen. Tijdbeleving vanaf primitievere levensvormen heeft door evolutie onze ingewikkelde biologische modules gecreëerd, andersom kan niet, ingewikkelde modules kunnen geen tijd-beleven creëren, hoe ingewikkeld ze ook zijn. We kunnen er hoogstens ingewikkelde tijdmeetmechanismen in bouwen. Maar wij blijven het dan uiteindelijk die de tijd meten in ons tijdbeleven.

Kunstmatige intelligentie is heel goed mogelijk, misschien ook kunstmatige hyperintelligentie, kunstmatig bewustzijn niet. Het verstrijken van de tijd is een niet materieel gebonden gebeurtenis en dus niet in materie te creëren. 

De vraag is, hoe kan het dat de tijd zichzelf is gaan beleven? En wat is onbeleefde tijd? De meeste tijd is niet beleefde tijd, het leven bestaat pas relatief kort. 

In de beleefde tijd van primitieve levensvormen gebeurt maar weinig. Ze interpreteren niets, het voornaamste gebeuren is voedsel en paringsgebeuren.

 

Bij ons in feite nog steeds, we hebben nog steeds onze reptielenhersenen, alleen er is een enorme en complexe samenhangende wereld omheen gebouwd. Er is een enorme hersenschors bij gekomen. Er gebeuren miljarden dingen, de hele dag.

 

 

 

Reptielen van Escher

 

Toch is de basis het tijd beleven. In de tijdsbeleving van een primitief organisme gebeurt misschien maar één ding. Als dat ene ding ook niet gebeurt wat dan?

Beleeft de tijd zichzelf misschien? Streeft de tijd naar gebeurtenissen, structuren, is dat een ingebouwd mechanisme? We zien reeds evolutie in dode materie, van waterstof tot ingewikkelde organische moleculen. Aldus werkt de tijd als een creërende instantie. Tijd is een voorwaarde voor gebeurtenissen en die zullen naarmate de tijd langer duurt ingewikkelder worden, meer gaan samenhangen. Anders zou de tijd zelf zich misschien gaan vervelen. Waarschijnlijk wortelt ons bewustzijn in de tijd, maar hoe? Het antwoord hierop heeft de blog niet.

Als wij weinig beleven, bijvoorbeeld wakker liggen, dan gaan we ons vervelen. We voelen het verstrijken van de pure tijd zonder gebeurtenissen. De tijd vindt het blijkbaar niet leuk om an sich beleeft te worden. Isolatie in een prikkelarme omgeving kan tot krankzinnigheid leiden.

Een computer kan zich nooit vervelen, hij neemt geen tijd waar. 

Gedachten en taal zijn werktuigen. Iets gebruikt ze, er is een gedachte en een denker. Is die denker de eenheid tijdsbeleving? Denken wij tegen onze tijd aan?

Niet onze hersenen creëerden ons bewustzijn. Het was andersom, ons tijdsbewustzijn, vanaf zijn primitiefste vorm, creëerde onze hersenen. Door zichzelf in standhoudende opwaartse spiralen in de evolutie. In die zin dat de hersenfunctie voor een individu wel een voorwaarde is voor tijdsbeleving. Maar niemand weet precies hoe.

 

Wordt vervolgd.