HET GRIJPEN VAN DE TIJD

Zo, de computer is eindelijk weer gemaakt.

We keren weer terug op ons betoog.

In essentie zijn we dus eenheden tijdsbeleving.

Dit tijdsbeleven op zich is een gebeurtenis maar ook een voorwaarde voor het beleven van andere gebeurtenissen.

Gebeurtenissen bestaan uit gedachten, waarnemingen, handelingen, mogelijk gemaakt door middels evolutie gecreëerde hersenmodules. Reptielen hebben een reptielenmodule, honden een hondenmodule, dolfijnen een dolfijnenmodule en mensen een mensenmodule.

Modules

Ook binnen de soort zijn er verschillen in module als het ware, je hebt geniale mensen, muzikale mensen, autistische mensen etc.

Buiten tijdbeleving is er ook tijd, vergelijk het met drinken, ook buiten drinken is er water.

Water was er voor er leven was, leven heeft water aangewend om te bestaan.

Als niemand meer zou drinken blijft water gewoon bestaan.

Als niemand tijd zou beleven, zou er tijd blijven bestaan. Maar wat zou de zin van deze tijd zijn?

Van water en kun je zeggen dat je het gebruikt.

Van tijd niet, je kunt gebeurtenissen beïnvloeden, niet de tijd.
Als er weinig gebeurt binnen onze tijdsbeleving gaan ijsberen ijsberen.
Ook mensen en honden gaan ijsberen. We gaan gebeurtenissen creëren, ijsberen, fluiten, neuriën, tobben, alcohol en drugs gebruiken, hallucineren etc.

Zelfs een wereld zonder water is denkbaar, zonder water waren wij er niet, of we waren heel anders, maar de wereld zou er goed kunnen zijn.

Van tijd gaat dat moeilijker, je kunt even zonder water, zonder tijd ben je meteen “van de wereld”, je slaapt diep, bent knock out of dood, er zijn geen gebeurtenissen meer. Water gebruik je, het gebruik van water is een gebeurtenis in de tijd. De beleefde tijd echter ben je zelf.

Tijd be(leef) je, het heeft met leven zelf te maken.

Water is een object. Objecten kun je grijpen met je handen en analoog daaraan begrijpen met je hersenen. Je kunt er macht over uitoefenen. Tijd is geen object, je kunt het niet grijpen dan wel begrijpen, je kunt er geen macht over uitoefenen. 

Esscher

Voor levende wezen geldt dat ze zonder tijdsbeleving niet voor zichzelf bestaan, geen seconde.

De wereld als geheel be(leeft) geen tijd, maar zou zonder tijd niet (geen seconde) bestaan.

Voor ingewikkelde systemen geldt, al zijn ze nog zo ingewikkeld en intelligent, een eigen tijdsbeleving krijgen ze niet door hun intelligentie. Dat geldt voor bijvoorbeeld voor sterren, mierenhopen, samenlevingen, biologische systemen en computersystemen. Het super ingewikkelde systeem van de evolutie zelf beleeft ook geen tijd. Het creëert wel tijdsbeleving.

We moeten onze tijd goed gebruiken wordt gezegd, waarmee tijd gezien wordt als een gebruiksmiddel, omdat we tijd niet begrijpen behandelen we tijd als was het een object, net als bijvoorbeeld water. We willen macht over tijd uitoefenen, we willen de tijd (be)grijpen.
Objecten kunnen we bezitten, we hebben er macht over, tijd behandelen we ook als een object, iets dat je kunt bezitten“beidt uw tijd” en “duur uw uur”staat er op de beurs van Berlage in Amsterdam. We spreken over onze tijd, jouw tijd, zeeën van tijd, ik heb de tijd etc.etc.
Tijd wordt als kostbaar gezien en schaars en voortdurend in geld uitgedrukt. In feite is geld een soort taal waarin de waarde van beleefde tijd wordt uitgedrukt, waarmee tijd "geobjectiveerd" wordt. De tijd van de ene is daarbij aanzienlijk meer waard als die van de ander, zo wordt althans in die taal verondersteld. Geld wordt steeds meer een abstract begrip, helaas wordt daarmee deze door macht geperverteerde taal steeds “belangrijker”. De waarde van de tijd van een mensenleven is tegenwoordig helaas in geldswaarde uit te drukken, waarbij een Noord-Amerikaan/West-Europeaan meer “waard” blijkt dan een Afrikaan.

 

Toren van de Beurs van Berlage, opschrift ontleend uit een gedicht van Albert Verwey

Al maak je systemen dus nog zo intelligent de vraag is of je er ooit tijdsbeleving in kunt krijgen.

De vraag is, hoe is tijdsbeleving in levende organismen gekomen en waarom?

Tijd is geen brandstof, ook zonder tijdsbeleving kan een ingewikkeld systeem blijven voortbestaan, bijvoorbeeld met detectiemechanismen en dito adequate reactiemogelijkheden. Ingewikkelde systemen evolueren ook zonder tijdsbeleving, sterren, planten, samenlevingen, computersystemen en bijvoorbeeld auto’s, of vliegtuigen zijn in zekere zin aan een eigen evolutie onderhevig.

Een dergelijk systeem heeft bovendien als voordeel dat het zich nooit verveeld, gaat tobben, hallucineren etc. Waarom dan tijdsbeleving?

 

Misschien staat tijdsbeleving aan de basis van de biologische evolutie, is het een beginvoorwaarde. De ontwikkeling in de evolutie is misschien op gang gebracht omdat aanvankelijk zeer primitieve vormen van individuele tijdsbeleving zichzelf instant wilden houden. Dus dan heeft de evolutie niet zozeer tijdsbeleving doen ontstaan, maar is een bepaalde fase in de de evolutie ontstaan dankzij tijdsbeleving. 
Geen enkel organisme wil zijn individuele tijdsbeleving voorgoed verliezen, angst als evolutie-motor dus. Andere gecompliceerde systemen kennen dit niet, een mierenhoop, staatsinrichting, biotoop of computersysteem kent geen tijdsbeleving/doodsangst.

Je hebt dan dus het samenspel van materie, tijd, ruimte, krachten. Dit samenspel gaat zichzelf beleven in organismen en is de motor voor verdere ontwikkeling. De natuur is in principe dom, althans zo zou je het kunnen zien, er is geen doel buiten zichzelf. Maar uiteraard valt moeilijk vol te houden dat de natuur als geheel dommer (simpeler) is dan wat hij voortbrengt, onder andere wij dus. Wat dat betreft hebben pantheïsten een punt, als we onszelf als standaard nemen, is de natuur als geheel een intelligent systeem, in feite is evolutie met het aanvaarden en annihileren van mogelijkheden een vorm van denken, maar  het is geen tijdsbelevende systeem, beleven doen wij.

Nog steeds onbegrepen gebeurtenissen in de natuurkundige tijd hebben door biologische processen dus geleid tot beleefde tijd, de tijd als zodanig heeft zich als het ware opgesplitst in miljarden belevingseenheden.

Vraag blijft hoe het mogelijk is dat algemeen natuurkundige tijd individueel beleefde tijd wordt en hoe uniek dat proces is?

Hoeveel beleefde tijd is er in het heelal en is het onderscheid tussen beleefde tijd en natuurkundige tijd wel een juiste voorstelling van zaken?

Als je stelt dat de tijd opsplitst is in miljarden tijdsbelevingseenheden, behandel ja dan ook de tijd niet als iets wat je bezit? Is dit dus een juiste voorstelling van zaken?

Wordt vervolgd.