HET SPIEGELPALEIS

Als je alles weg reduceert, alle materie, dan blijven slechts electrische (hersen)pulsen over, veroorzaakt door potentiaalverschillen, dit geldt inclusief voor gedachten. Onze hersenen werken immers door middel van elektronische zenuwimpulsen.

Op meganiveau geldt iets soortgelijks, stervorming vindt plaats onder invloed van zwaartekracht etc.

Op microniveau zie je chaos, de hele natuur zit vol elektronische pulsen. Op Planckschaal gebeuren er zelfs vreemde dingen met ruimte, zie vorige blogs.

Op grotere schaal zie je, mensen, dieren, de chaos vormt de ons bekende structuren. Je kunt de dingen (be)vatten.

 

Schilderij van Lincoln van Dali, je ziet meer als je uitzoomt

 

In feite zie je meer omdat je minder ziet. De afzonderlijke microdeeltjes kun je niet meer waarnemen maar je ziet wel de grote structuren die ze vormen.

Vergelijk het met vliegtuigen die door archeologen worden gebruikt. De afzonderlijke grassprietjes en polletjes zijn niet lager zichtbaar, wel de grote landschapsstructuren waardoor je de ligging van oude en verdwenen nederzettingen, kastelen, tempels of graven op kunt sporen.

 

Zoom je nog verder uit dan neem je waar dat de aarde een bol is.

Op megaschaal zie je opnieuw relatieve chaos. Sterren en sterrenstelsels zijn redelijk chaotisch verspreid.

De vraag is of er, als we een blikveld op nog grotere schaal zouden hebben, we dan niet opnieuw structuren zouden waarnemen waarvan we nu (nog) geen idee hebben. Het zichtbare heelal is waarschijnlijk maar een klein deel, misschien 4% van het hele heelal. Als we voorbij die waarnemingshorizon zouden kunnen waarnemen dan zouden we wellicht verbazingwekkende ontdekkingen doen. Misschien maken wij deel uit van een structuur waar we geen vermoeden van hebben.

Zelfs de waarneembare wereld (be)vatten we maar gedeeltelijk. Tot op zekere hoogte kunnen wij zaken met elkaar combineren verbinden om de juiste conclusies uit onze waarnemingen te trekken.

Ingewikkelde structuur, Shri Minakshi tempel in Madurai, India

 

De mens is een ingewikkelde structuur, resultaat van ca 14 miljard jaar evolutie in het heelal en op aarde. De mens mag dan nietig zijn, hoewel dat ook maar relatief is en een kwestie is van op welke schaal je de zaken bekijkt, het is wel een ingewikkelde structuur. De mens is misschien wel groot in zijn ingewikkeldheid als structuur. Maar zoals eerder gezegd, misschien dat er nog veel gecompliceerdere structuren bestaan waar wij geen idee van hebben. Dit zou in de vorm van intelligenter leven kunnen zijn of misschien in een andere, nog onbekende vorm, die wij dan misschien niet eens zouden begrijpen.

Vergelijk het met muziek, soms grijpt muziek je meteen maar soms is het dat hoe gecompliceerder de melodie is hoe langer het duurt voor dat je hem kunt waarderen. Bijvoorbeeld Chinese muziek, met ingewikkelde toonladders wordt niet algemeen begrepen door mensen die er niet mee opgegroeid zijn.

Onze persoonlijkheid als mens bestaat op microniveau dus simpelweg niet, daar bestaan alleen maar potentiaalverschillen. Onze gedachten zijn immers te reduceren tot elektrische pulsen. Personen, dieren, planten en andere elektrische ontladingen zijn op dit niveau niet van elkaar te onderscheiden. Hoogstens zijn zij als opeenhopingen van potentiaalverschillen waarneembaar. Pas bij uitzoomen vormt zich de wereld zoals wij die kennen.
 

Wij mensen spiegelen als het ware de wereld. De wereld vormt een beeld in ons, via onze zintuigen door onze hersenen. Toch kunnen we niet weten in wat voor spiegel we kijken. Misschien is het menselijk beeld van de wereld wel een lachspiegel.

Gedeeltelijk zijn wij dit beeld van de wereld zelf. Wij zijn wat we waarnemen en hoe we dat omzetten in een beeld. Hoe we daar op reageren is weer afhankelijk van dat beeld. Onze persoon als zodanig kunnen we uiteindelijk niet waarnemen, zoals een spiegel ook zichzelf niet kan spiegelen.

Spiegelpaleis

 

Alleen in het beeld dat we van alles hebben proberen we ook een beeld van onszelf te vormen. Anderen kunnen ons niet beleven, maar hebben ook een beeld van ons. Dat weten we, dus hebben we een beeld van het beeld dat een ander van ons heeft. We dwalen als het ware dus voortdurend rond in een soort spiegelpaleis, uiteindelijk dus veroorzaakt door micro potentiaalverschillen.

Onze grootste angst is dat de stroom uitvalt, dat we dood gaan.

Vandaar ook dat we vragen stellen over een leven na de dood. De vraagstelling daaromtrent klopt echter niet. Je kunt net zo goed naar het einde van een cirkel vragen. De vraag is niet wat is er na de dood, maar wat is er naast de dood. De stroom valt nooit uit, alleen de opeenhopingen van potentiaalverschillen veranderen.

Meer in een volgende blog.

VERSCHIL

Is ons afgescheiden zijn van de wereld alleen gezichtsbedrog, of is het de essentie van het bestaan. Openbaart de wereld zich in ons, of is het alleen maar een beeld van de wereld die zich in ons openbaart, de hoofddroom als het ware maar niettemin een droom.

Door hoogteverschil (zie verder)

Kijken we naar wie we zijn, dan kunnen we zeggen onze hersenen, maar doorgeredeneerd kunnen we zeggen kunnen we zeggen dat we een elektronische structuur zijn. Onze hersen faciliteren als het ware, door middel van chemie, deze elektronische structuur. Hapert de chemisch faciliterende structuur, dan hapert de elektronische structuur. Via de elektronische structuur, kan echter de chemische structuur modificeren, sommige taxi chauffeurs hebben aantoonbaar grotere hersengebieden in dat deel dat de ruimtelijke oriëntatie reguleert, bovendien kan men bij beschadiging door oefening wijzigingen in het functioneren van de hersenen aanbrengen.

Als je ons lichaam wegdenkt dan zijn we dus onze hersenen. Als je de chemisch faciliterende massa, de grijze massa, wegdenkt dan blijft een elektronische structuur over. Een tijdelijke steeds veranderende elektronische structuur, met bepaalde vaste kenmerken echter, onze persoonlijkheid. Een structuur die de neiging heeft bepaalde processen steeds weer te herhalen.

Reduceren we verder. Wat ligt aan de basis van elektriciteit? Potentiaalverschil, verschil in lading. Uiteindelijk zijn we een ingewikkelde structuur van miljarden potentiaalverschillen. Normaal krijg je een ontlading, waardoor het potentiaalverschil wordt opgeheven. In het menselijk lichaam en de gehele natuur blijven overal potentiaalverschillen ontstaan. Wat voor elektriciteit geldt, geldt in feite ook voor zwaartekracht. Genoeg natuurkunde; wat echter wel als rode draad door de natuur loopt is het begrip verschil. Aan de hand van de subtiele temperatuurverdeling van achtergrondstraling heeft men kaarten van het heelal kort na de oerknal gemaakt. Subtiele verschillen in de verdeling van materie en dus zwaartekracht heeft toen geleid tot stervorming etc. Anders was het heelal blijven steken in een soort neutrale oersoep van deeltjes. Juist ongelijke verdeling, verschil zette een dynamisch proces in gang, een proces dat in feite in de afzonderlijke mens voortleeft. Verschil bepaalt de gehele natuur inclusief de mens en in feite verbindt het ons met de natuur. Dezelfde fysische verschillen die ons bepalen zijn zowel binnen ons als buiten ons werkzaam.

 

 

 

Foto van de kosmische achtergrondstraling

 

Onze structuur genereerd echter bewustzijn. Hoewel hier misschien wel iets op af te dingen valt, als we twee precies dezelfde structuren als zijnde een bepaald mens, dan vraag ik me af of deze mens wat betreft bewustzijn ook op twee plaatsen is. Maar goed, buiten dat.

Datgene dat onze structuur genereerd, bewustzijn, beschouwen we als het hoogste dat de natuur heeft voortgebracht. We redeneren terug en komen dan tot de ontdekking dat het ook nog eens toevallig is dat er bewustzijn is gegenereerd.

De natuur, datgene waar we vandaan komen moet evenveel waard zijn dus daaraan schrijven we ook bewustzijn toe. We verzinnen goden die deze natuur dragen en schrijven hen bewustzijn toe.

Welke fout maken we nu?

We redeneren terug. Als de omstandigheden anders waren geweest dan was er iets anders dan bewustzijn ontstaan en dan zou dat weer heel toevallig zijn.

Uiteraard is bewustzijn ontstaan dankzij een enorm ingewikkeld proces. Maar is het niet denkbaar dat onder andere omstandigheden die elders heersen gelijk ingewikkelde en hoogwaardige processen plaatsvinden, misschien nog wel hoogwaardigere en nog veel ingewikkeldere, die iets anders dan bewustzijn genereren. Iets waarvan wij ons geen voorstelling kunnen maken en dat we zelfs onze goden niet toe kunnen schrijven omdat we niet in staat zijn het te begrijpen.

Dit lijkt misschien zweverig, en dat is het ook, het is puur speculatie maar de blog mag dat.

Vergeet echter niet dat de reukzin van een hond bijvoorbeeld rond de één miljoen maal sterker is dan die van een mens. Als we een kort moment zouden ruiken als een hond dan zou er een hele nieuwe wereld voor ons opengaan. Onze kijk (reuk) op de wereld zou totaal veranderen.

Brave hond

 



Is het mogelijk dat elders structuren zijn ontstaan waarvan de cognitieve vermogens een miljoen maal sterker zijn dan de onze (misschien kunstmatig maar misschien ook wel biologisch). Iets dat wij ons helemaal niet voor kunnen stellen. We zouden het misschien ook helemaal niet begrijpen dan wel herkennen.

Om bij de hond te blijven, hij leeft in onze wereld, hij is ruimtehond geweest, rijdt in onze auto’s mee etc maar snapt er totaal niets van. Hij kan de wereld alleen maar op zijn honds zien. Een ruimtehond vindt dat hij flink gepest wordt maar het begrip aarde, heelal etc. ontgaat hem totaal.

 

Ruimtehond

Net zoals de hond de wereld alleen maar “honds” kan zien, kunnen wij hem alleen maar “mens” zien.

Vroeger plaatste men de aarde in het middelpunt, daarna de zon, nu het menselijk denkvermogen.

Dat zou het uiteindelijke doel van de evolutie zijn. Met de mens zou de natuur zijn ogen opslaan. Klopt dat echter wel, misschien bevinden we ons nog wel in een soort baby fase of op een zijpad?

Allemaal speculatie, maar als leidraad kan men wel nemen, datgene dat ons heeft voortgebracht is zeker niet minder gecompliceerd dan wijzelf en bovendien niet afgescheiden van ons. Op het beeld van de eenzame mens in een dom heelal valt volgens mij veel af te dingen.

Daarmee is echter de hierboven gestelde vraag nog niet beantwoord.