THEATER

De tragedie Julius Caesar van Shakespeare wordt opgevoerd.

Het decor, de teksten, het verhaal en de spelers brengen de Caesar van Shakespeare tot leven, er zijn mensen die zich met hem identificeren, spanning voelen omtrent zijn (toneel)lot. Het theater is een gebeurtenis waar al dan niet verzonnen personen tot leven worden gewekt.

Hetzelfde geldt voor een tempel, kerk of heiligenfeest. Ook daar wordt in de hoofden van de mensen een bepaalde geest, een denkbeeldige godheid of heilige opgeroepen.

We verplaatsen ons naar 52 v. Chr. Julius Caesar zelf is bezig met de verovering van Gallië

Ook deze Caesar leeft in hoofden, en wel in zijn eigen hoofd en dat van zijn soldaten. In feite is ook hij zelf een gebeurtenis, een soort theaterfiguur, voor zichzelf en zijn soldaten. De gebeurtenissen scheppen hem. De politiek, de oorlog, de meningen van zijn tegenstanders, soldaten, familie, maar ook de biologische zenuwpulsen in zijn hersenen, de toestand van zijn ingewanden etc. etc..

Een enorme serie van gebeurtenissen vindt plaats die we later objectiveren tot de “persoon” Julius Caesar. Hij schiep zichzelf voor zichzelf, heel duidelijk in zijn geval, hij beschreef zijn daden zelfs in de 3^e persoon in de Bello Gallica(hij, de man etc.).

Caesar schiep zichzelf dus bij zichzelf maar ook bij anderen. Zo zijn er honderden Caesars, één of zelfs meerdere in zij eigen hoofd, en honderden in de hoofden van zijn soldaten, tegenstanders, Shakespeare, gymnasiasten en lezers van de strip Asterix en Obelix.

Als het decor van de "gebeurtenis Caesar" anders was geweest dan zou er een andere persoon zijn geweest met andere kenmerken. Stel dat het decor van macht, geweld en rijkdom waarin hij handelde een decor van ziekte, honger, slavernij en armoede zou zijn geweest (voor anderen heeft hij een dergelijke decors wel geschapen).

Wat voor Caesar geldt, geldt voor iedereen. De mens is een biologisch, sociaal, ecologisch en geologisch theaterstuk, voor zichzelf en voor anderen, wij zijn een reeks gebeurtenissen. Hetzelfde geldt voor dieren, tot vissen, insecten en zelfs planten aan toe.

Het is niet zo dat de buitenwereld als een serie gegevens in onze hersenen binnenkomt, daar in een soort zenuwpulsentaal wordt omgezet en op een onnavolgbare manier in een bewustzijn wordt opgenomen, als input die in een computer wordt verwerkt.

Het hele theater is bewustzijn. De wereld genereert, nee, is, bewustzijn, er is geen buiten/innerlijk, ook komt bewustzijn tot stand door de hersenen maar ook die zijn uiteindelijk een element van het gehele theater. Onze begrenzing als persoon/hersenen van de buitenwereld is slechts schijn, op micro/ kwantumniveau blijft daar helemaal niets van over. Net als in een theater de decors, de maskers, het publiek, de tekst en de muziek de personages tot leven brengen,  brengt de wereld als zodanig ons tot leven, zowel voor onszelf als voor anderen en genereert zo bewustzijn.

Hamlet (digitalspy.com)

 

De wereld kent causaliteit, rede. Oorzaak, gevolg, wiskunde etc. Maar dat zijn geen relatieve en subjectieve zaken die alleen in ons bestaan en door onze hersenen worden opgeroepen, nee, wij bestaan in de rede. Wij zijn een functie van de rede omdat buiten haar denken geen denken meer is. Wij beheersen niet het denken, het denken beheerst ons.

Thomas Nagel vroeg zich in 1974 af hoe het is om een vleermuis te zijn. Functioneel kunnen we de echolocatie van vleermuizen verklaren. Hoe vleermuizen zelf echolocatie ervaren kunnen we niet weten.

Hetzelfde geldt echter voor onze kleuren. Een elektromagnetische golf van een bepaalde frequentie komt bij ons over als rood. Maar misschien zie ik rood waar een ander blauw ziet en noemt die ander wat ik blauw noem rood. Dit alles is gegeven het feit dat de functionaliteit intact blijft, als we bijvoorbeeld uitgaan van omkering van het spectrum (dat is met kleurenblindheid niet het geval, daar is de functionaliteit gestoord).

Wikipedia

Eén oplossing hiervoor stelt dat de roodheid geen eigenschap van de waarneming is, maar van hetgene dat je waarneemt. Niet de hersenen bepalen dat iets rood is, maar het waargenomen object, de buitenwereld. Mensen die deze spectrumomkering mogelijk achten zouden eigenschappen van de waarneming met eigenschappen van datgene dat we waarnemen verwarren.

(Hadoopi.wordpress.com)

Misschien zijn onze hersenen slechts filters van bewustzijn en eigenschappen buiten de hersenen. Een vreemd feit is dat we "falende" hersenentoestanden, door drugs of zuurstoftekort, als “bewustzijnsverruimend” omschrijven. Bewustzijnsonderzoeker Enzo Tagliazucchi schrijft in een artikel dat psychedelische toestanden en bewusteloosheid twee uitersten van dezelfde glijdende schaal zijn. Bij psychedelische toestanden valt de rem op het brein weg. De hersenschors gaat op een ongecontroleerde manier vuren. Het visuele, en andere systemen doen wat ze willen, het visuele systeem krijgt input van systemen waar het normaal los van staat. Het brein is als het ware aan het stuiptrekken, het doet denken aan het babybrein, tussenschotjes vallen weg, het is vrij en onbeperkt. Door de falende hersenen ga je geluiden zien en kleuren horen. “Horen en zien vergaan je” bij wijze van spreken.

Psychedelische kunst (purzuit.com)

Ook musici met een absoluut gehoor beweren inderdaad muziek te kunnen zien. Schilders als Kandinsky associëren vormen en kleuren met muziek en wilden komen tot een gesamtkunstwerk waarin alle zintuigen aangesproken zouden worden.

Elke diersoort/mens heeft dan een eigen zintuig gestuurde specifieke filter. Honden en andere diersoorten hebben veeleer een geur/bewustzijn, naast door licht en geluidsgolven worden ze meer door chemische stoffen gestuurd. Voor ons moeilijk voor te stellen, hoe zou het zijn om een vleermuis maar dus ook hond te zijn, andersom kunnen zij zich onze verder ontwikkelde ratio niet voorstellen.

Kandinsky

Zonder filterwerking van de hersenen zouden we een zelfde effect ervaren als verblinding door tegen de zon in kijken, of doof worden als we de radioknop helemaal open draaien, als we “het bewustzijn/de wereld” rechtstreeks zouden ervaren. Het ultieme “psychedelische is dan bereikt.

Wellicht is er maar één bewustzijn/tijdsbeleven waar levende wezens al naar gelang hun filterende hersenmodule op een verschillende wijze deel aan hebben. Deze bewering is platonisch speculatief en absoluut onbewijsbaar, het lijkt op ideeën van mensen die in bijna doodervaringen geloven, maar is wel leuk. Een blog mag speculeren.
Wel kunnen we door de rede ondersteund zeggen dat we deel hebben aan één rede/wiskunde.