Teksten en archieven zijn nooit objectieve gegevens maar (schriftelijke) overleveringen van archiefvormers.
De vraag is inhoeverre een objectief beeld überhaupt bestaat.
Archieven worden gevormd, er wordt geselecteerd, geordend, toegevoegd etc.
Dit toevoegen, ordenen en selecteren maakt juist deel uit van de overlevering, het hoort erbij en zegt iets over archiefvormer.
Na verloop van tijd dient een archief echter afgesloten te worden anders vervorm je de overlevering.
Vergelijk het met een oud schilderij. Als je daar steeds maar moderne elementen aan toe blijft voegen en oude elementen uit wegsloopt vertroebel je de overlevering. Uiteraard is dat tijdens het schilderen wel gebeurd. De periode van het schilderen kun je dan vergelijken met de dynamische fase van het archief (al zijn er bij die vinden dat je deze term niet meer mag gebruiken).
Waar het mij om gaat is dat je door selectiemethoden in afgesloten archieven de overlevering teveel stuurt.
Wordt vervolgd, ga ik ook verder in op Richard's reactie.
1 opmerking:
Ik weet nog steeds niet helemaal waar je naar toe wilt. Het is al van alle tijden dat uit afgesloten archieven alsnog (of voor het eerst) geselecteerd wordt op bewaren en vernietigen. Dat gebeurt dan vaak niet meer door de archiefvormer, maar door een archivaris (of ingehuurd commercieel bedrijf). Maar goed, dat zijn ook maar mensen en de ene archivaris is de andere niet.
Zoals ik je nu begrijp, mag er dus alleen maar in de semi-statische fase (mag die term nog?) geselecteerd worden. En ook in de dynamische fase? Of vind je dat te vroeg?
Over vertroebelende overleveringen: wat vind je van oude gebouwen die gerestaureerd, vertimmerd, verfraaid, geschilderd en gemoderniseerd worden?
Een reactie posten