WAT IS DE NIEUWE INSTEEK??

Neen, neen, neen!!
Ja, maar???
In reactie op de reactie van Richard.

Beleidsdeel is overigens niet helemaal de juiste term voor wat ik onder ruggegraat van een archief bedoel, ook in gedetailleerde archiefdelen zitten beleidsstukken bijvoorbeeld bij personeel.
Wat is nu het nieuwe aan het voorgestelde systeem?

Ik zou dus willen dat van een groot aantal archieven alleen het beleidsdeel wordt bewaard en de rest vernietigd.
Daarnaast moet er, vind ik, van een klein aantal archieven wel meer bewaard worden.
Ik zal later verklaren hoe en waarom.

Dus, een groot aantal archieven die nu  na allerlei trendanalyses en zo als te vernietigen zouden worden aangemerkt, wel bewaren.
Maar dan alleen het beleidsdeel. Dat is wel een nieuwe insteek.

Rest de vraag, hoe de archieven die wel voor "normale" bewaring en inventarisatie in aanmerking zouden komen uitgekozen worden. Naast een breedte opname zou er immers ook nog een diepte opname voor een aantal geselecteerde archieven moeten komen. Hoe selecteer je die nu?
Het mogelijke antwoord daar op, bestudeer bijvoorbeeld circulairestromen.

Hoe en waarom?????????

Ook hooibalen vormen circulaires

Wordt vervolgd!

ARCHIEVEN HEBBEN EEN RUGGEGRAAT

Genoeg om de hete brij gedraaid. Veel mensen zullen de vergelijking met de middelbare scholier snappen.
Scholieren lezen dus uittreksels van boekenlijsten.
Bestaat er een equivalent van het uittreksel bij archiefbewerking.

Ook archieven hebben een ruggegraat

Mijn antwoord daarop is volmondig ja.
Archieven hebben namelijk weldegelijk een harde kern, een ruggegraat.
Bij elk archief bestaat deze harde kern uit andere stukken.
Denk daarbij aan jaarverslagen, meerjarenverslagen, cruciale nota's en eindrapporten, plannen, vergaderstukken van bestuursvergaderingen en directievergaderingen.
Vaak weerspiegelen vergaderverslagen met bijlagen het archief in het klein.
Bij bestudering van deze stukken heeft men al een heel goed beeld van de organisatie. Qua omvang beslaan deze stukken vaak minder dan de 10% van het archief dat men in de jaren '90 nog wilde bewaren. Bovendien zijn ze makkelijk te beschrijven. Inventariseren van dit materiaal is zeker niet arbeidsintensief.
Om deze stukken te selecteren moet men uiteraard de organisatie kennen, maar ook moet men het archief zelf bestuderen.
Dit kost tijd, maar minder dan het bestuderen van allerlei processen aan de hand waarvan men vermeend en vermoed aanwezig archiefmateriaal gaat selecteren.
Het resultaat is in ieder geval een stuk concreter, je ziet het materiaal en selecteert direct. Op deze manier blijft men dus binnen de de eigen dynamiek van het archief opereren, in plaats van dat men het archief gaat koppelen aan een, zoals we gezien hebben, te allen tijde betwistbare constructies van de werkelijkheid.
Dit gaat dus over de verhouding tussen het archiefmateriaal binnen een afzonderlijk archief.
Zou men ook van een harde kern kunnen spreken als men archieven met elkaar vergelijkt?
Hierover later meer.
Selectie binnen een afzonderlijk archief kan op deze manier snel gaan, bijvoorbeeld bewaar alleen de jaarverslagen, bestuursvergaderingen en eindrapporten..
Bovendien kan men ook nog allerlei gradaties aanbrengen.
Is het, als men het op grote schaal bekijkt, in ieder geval niet een goed idee om, terwille van de breedte van het beeld, een aantal harde kernen van archieven, die latere onderzoekers wellicht interessant vinden, te bewaren. Zo maak je als het ware een breedte-opname.

Zijn er nu geen archieven meer waarvan men méér moet bewaren dan alleen die harde kern?
Zo die er wel zijn hoe selecteert men die dan?

Wordt vervolgd!

UITTREKSELS

Hoe gaat de leerling dus te werk.
De leraar is onberekenbaar en hij kan niet alles lezen.

Hij leest daarom die boeken die hij leuk vindt inzoverre hij daar nog de tijd voor heeft, van de rest leest hij, ja iedereen weet het eigenlijk, uittreksels. Vooral van de dikke en saaie boeken die hij niet graag leest.
Sommige boeken heeft hij dan goed gelezen, de leraar kan daar gerust over vragen en van de andere boeken heeft hij een beeld en kent hij de inhoud in grote lijnen door de uittreksels.

Hoe kun je deze tactiek nu doortrekken naar archiefbewerking?

Wordt vervolgd!

TOEKOMSTIGE ONDERZOEKER ALS ONBEREKENBARE LERAAR

De toekomstige onderzoeker.

Hoezo scholier?

Scholieren moeten een boekenlijst lezen en kennis over de boeken reproduceren, terwijl ze te lui zijn (ik althans wel) om alles te lezen.
De leraar kan onverwachte vragen stellen, ook over boeken die ze niet hebben gelezen.

Vervang lezen nu door ontsluiten, de leraar door de toekomstige onderzoeker en de luie leerling door de samenleving met tijd- en geldgebrek.

Welke tactieken staan de leerling nu ter beschikking?

-Hij kan alleen die boeken lezen die hij leuk of interessant vindt en voor de rest alles aan toeval en geluk overlaten.
Aldus reageert hij hetzelfde als degene die trendanalyse of de hotspot toestanden als oplossing zien.
Alleen datgene dat nu interressant wordt gevonden wordt ontsloten.
Welke andere wegen zijn er?

Wordt vervolgd.

DE SAMENLEVING ALS LUIE MIDDELBARE SCHOLIER

We hebben dus gezien dat we archiefmateriaal alleen tegen ander archiefmateriaal kunnen afzetten.
We moetene echter inventariseren en schonen en tijd en geld zijn beperkt.
Hoe kunnen we dit oplossen?

Stel je hebt een boekenplank met honderd boeken, binnen een korte periode moet je weten waar deze boeken over gaan, de tijd om alles te lezen is echter veel te kort.
Veel mensen kennen dit dilema, het is namelijk het dilema van de luie middelbare scholier.

De luie maar slimme scholier kan op twee manieren te werk gaan, hij kan een paar boeken kiezen op goed geluk en omdat hij een vaag vermoeden heeft dat de leraar daar over gaat vragen.
Hij kan echter ook proberen om daarnaast toch nog een totaalbeeld van de boekenplank te krijgen.

Eigenlijk is de samenleving een luie middelbare scholier, de samenleving wil absoluut geen tijd (geld) besteden aan het grondig inventariseren van alle archieven.
Overigens terecht, maar daar gaat het hier even niet over.
Wat is het verband nu met archieven?
Wordt vervolgd