WERK, WERK EN NOG EENS WERK

Op plaatsen waar we niet willen zijn verrichten we handelingen die we eigelijk niet eens altijd zo graag verrichten waarmee we de plaatsen waar we wel graag zouden willen zijn vernietigen.

De eigenschappen van de produkten die we maken verwijzen vaak naar de plaatsen waar we graag willen zijn. Natuurlijke ingrediënten, natuurzuiver, als de alpenweiden, puur natuur, een natuurlijke smaak, zorgt voor natuurlijk evenwicht, fris als limoenen, een natuurlijke basis, het helderste water, op natuurlijke wijze, een natuurlijke dennegeur, ongerept als de wilde natuur, soepel als een tijger,  sterk als een leeuw, etc tec. Ook de autoindustrie plaatst zijn vervuilende produkten bij voorkeur in een ongerepte natuur, bijvoorbeeld als je de fourwheeldrive door bergen en woestijnen ziet rijden.

Al die produkten hebben helemaal niets met datgene te maken waarvoor ze willen staan en worden vaak onder mens- en natuuronvriendelijke omstandigheden geproduceerd.
Werkeloosheid is een grote schande, ook al kunnen de slachoffers er niets aan doen. Als er werkloosheid heerst wordt er niet gezegd, nu hebben de mensen tenminste tijd om na te denken en andere dingen te doen, nee het is steevast zeer schadelijk voor de maatschappij en een grote schande. Je zou kunnen redeneren dat werklozen alhoewel arm in geld rijk aan tijd zijn, maar die redenering is volstrekt uit den boze, vloeken in de werkkerk. Uiteraard is het te begrijpen dat voor werklozen vanwege de armoede het water aan de lippen staat.

Werk is ongelijk verdeeld

Werk wordt überhaupt slecht verdeeld. Terwijl er duizenden werklozen zijn, werken andere delen van de bevolking zo hard door middel van overwerk en opgefokte werkweken dat ze er depresief van worden. Zo blijkt uit Fins onderzoek dat mensen die overuren maken etc. twee maal zoveel kans op een depressie hebben.
Er is iets vreemds aan de hand met onze verhouding tot werk.
Hoe komt dat?
Wordt vervolgd.