OELIKOELI BESTAAT!

Zoals duizenden individuele noten een muziekstuk voortbrengen, zo brengen miljarden zenuwimpulsen het bewuste denken voort. Miljarden uitingen van de (Nietschiaanse) wil tot macht brengen het grote onbewuste grote denken van de natuur voort, de evolutie en ontwikkelingen daarvoor, waardoor ingewikkelde moleculen ontstonden.

Het onweert, sneeuwt, regent en denkt

Het kleine bewuste denken, het weten van het weten, is dus, als je in muziektermen denkt, als het ware een afgescheiden maar inherent onderdeel van een enorme compositie.

De bron van het denken is duister. Het "denkt" zoals "het"onweert. Steeds vallen ons dingen in. Over onze ideeën hebben we geen macht. Je kunt van tevoren niet bepalen welke ideeën je krijgt. Je kunt ze voeden met kennis, maar uiteindelijk weet niemand waar de zenuwpulscomplexen, die wij ideeën noemen vandaan komen. Ze komen uit het niets, het toeval, van de goden.

"Niets", "toeval" en "goden" zijn als zodanig alle drie zinloze termen:
-Niets bestaat niet want als het bestaat is het iets,
- Toeval bestaat niet want bezien vanuit het geheel zijn de dingen zoals ze zijn, de term toeval heeft dan geen nut.
-Alles kun je een God noemen, ook niet bestaand niets, ook een palingboer.

De ideeën van atheisten en Boedhisten komen uit het niets en zijn toevallig.
De ideeën van de paus komen van de duif-god van de Christenen, de "heilige geest" genoemd waardoor de paus het recht heeft mensen naar hartelust, o, nee heilige geesteslust te schofferen.
De blog gelooft niet in mensen maar denkt dat er wel "iets"is dat verantwoordelijk is voor zijn bits en bites-structuur, dat kan geen toeval zijn.

De paus laat zich influisteren door een "duif-god" en hoeft daarom aan niemand verantwoording af te leggen

Zijn we nu vastgelopen? Nee, er is een uitweg!

De mens denkt in woorden, maar ook in beelden en symbolen.
Daarmee kom je vaak net iets verder. Het vergelijken van het denken met een muziekstuk is daar een voorbeeld van, waardoor je de dingen net iets beter begrijpt.
Wat is het toneel van menselijke beelden en symbolen bij uitstek? De kunst en de godsdienst.
De ouden waren niet allemaal gek, door via een godheid een beeld te creeëren kun je een waarnemingsgrens net iets verder overschrijden. Goden en mythen waren werktuigen om de wereld te doorgronden.
Helaas zijn de beelden gecorrumpeerd en tot de meest idiote verzinsels en lange tenen veworden.
De paus, creationisten, mensen die in boerka's lopen en bommen plaatsen etc. moet ik verder gaan met deze trieste opsomming.
Tekenend is het feit dat juist de man die opmerkte dat God dood is en terecht opmerkte dat zijn lijk nog steeds de lucht verpest, het beeld van twee Griekse goden gebruikte als symbool voor zijn ideeën.
Apollo en Dionysus zijn niet dood en ook niet dood te krijgen, omdat het symbolen, oerbeelden, zijn die voor méér staan. Achter de mythe zit een werklijkheid die alleen de mythe kan oproepen.
Nietsche wendt beide goden met succes aan om een onuitsprekelijk beeld te schetsen. Zo bezien was hij niet eens atheist.

De tolerante Oelikoeli bestaat weldegelijk

Als realiteiten in de gebruikelijke zin bestaan de goden niet, wel is het interessant om te bestuderen hoe de mensheid via deze beelden in de afgrond van het bestaan trachtte te kijken.
In de vorige blog hebben we dat al gedaan met betrekking tot Brahman en Atman en Boedha.
Een voorbeeld van een poging van de de kunst om de werklijkheid net iets verder af te beelden is het schilderij van Margritte in een vorige blog.

Margritte

De goden als objectieve realiteit bestaan dus uiteraard niet, evenals bovenstaand ei van Matisse. Wel bestaan de ideeën en beelden achter de goden en de kunst. Met een god of schilderij roep je een sfeer op, met een eredienst een geest tussen mensen.
Wij kennen het nog een beetje als kerstsfeer, sinterklaassfeer etc. daarbij is het beeld van een goedheiligman onontbeerlijk.
Mensen die de Botton hebben gelezen, die een soort zingevende eredienst rond een niet bestaande god wil creeëren, rond een "godvormig gat", kunnen gerust zijn. De goden bestaan weldegelijk, als beeld en symbool voor een daar achter liggende werkelijkheid.

Zeus

De Grieken wisten heus wel dat er geen oude geilaard met baard (Zeus) op de berg Olympus woonde.
De godheid was wat hij opriep, het ideeënbeeld waar hij voor stond, wat wij als buitenstaanders niet meer kunnen ervaren, hij was niet zijn iconografische afbeelding. Misschien vergelijkbaar met de stelling dat van Limburgse carnavalvierders, dat noorderlingen niets van carnaval begrijpen.
De Godheid gecombineerd met muziek riep bepaalde beelden, een sfeer op, bijvoorbeeld bij Dionysius.
Men zag een werkelijkheid die normaal niet waar te nemen is, "geestveruiming" inderdaad al dan niet gecombineerd met wijn en drugs.
De ideeënbeelden en sfeer die opgeroepen werd was niet altijd even fraai, getuige mensenoffers en vele oorlogsgoden.  Via de goden kon (kan) men echter een blik werpen in een andere wereld.

Madonna aan het kruis, helaas voor menig blogbezoeker  met bedekte borsten

De rol van de goden, het verleggen van de grenzen van het menselijk waarnemingsvermogen is in onze tijd overgenomen door de kunst. Bedenk daarbij dat ook veel niet gelovigen bijvoorbeeld de Matheus Passion bezoeken. In popmuziek worden semireligieuze aspecten openlijk benadrukt.

Wordt vervolgd