In feite zou volgens deze theorie elementaire deeltjes uiteindelijk alleen maar wiskundige entiteiten zijn. Onze wereld zou dan uiteindelijk toch Platoons zijn, met (wiskundige) "ideeën" als grondslag. Of dat waar is?
Morse code
Op de lagere school rekenen we al in appels, hoeveel is tien appels min vijf etc.
Uiteindelijk hangt zonder substantie onze hele wiskunde in de lucht en zelfs die lucht zou er niet zijn.
Klei
We kunnen ook in tijd rekenen. Daartoe hebben we de tijd kunstmatig in stukken gehakt.
In dagen, uren, minuten etc.
Welke substantie we dan in stukken hebben gehakt, wat we meten, weten we niet.
We weten niet wat tijd uiteindelijk voor iets is. We zijn het deels zelf.
Salvador Dali
Systemen kunnen denken.Mensen en dieren (als systeem gezien), mierenhopen, scholen en zwermen, de evolutie en zo ook computers.
Wat niet alle systemen kunnen is tijd beleven.
Voortdurend wordt tijd beleven verward met tijd meten. Machines zijn instrumenten, je hebt bijvoorbeeld hamers die onze armen verlengen en onze handen harder maken en zo ook computers die een verlengstuk van onze hersenen zijn.
Esscher Methamorphose
"Simpele" dieren beleven tijd, net als wij. Alleen hebben wij extra "modules" om te denken, een neocortex. Wij kunnen in onze beleefde tijd meer conclusies trekken, meer "zien". Computers voegen daar nog extra modules aan toe.
Maar denken en tijd beleven is niet hetzelfde. Een "simpele" worm kan nog beter tijd beleven dan de ingewikkeldste computer. Deze kan de tijd wel beter meten, maar dan binnen onze tijdbeleving. Voor tijdbeleving zal ook wel een code bestaan, een serie verhoudingen, maar die kennen we nog lang niet. Wel weten we dat tijd/ruimte een zekere geologie heeft in het heelal door massa/ zwaartekrachtvelden.
Die tijdsbeleving zijn we zelf als individu. Als we na een slaap wakker worden weten we dat we onszelf zijn, omdat we weer verder gaan met tijd beleven. Ons lichaam is in 50 jaar helemaal veranderd, maar we weten dat we dezelfde zijn als 50 jaar geleden omdat we in dezelfde tijdsbeleving zitten. Het individu is dus een eenheid afzonderlijke tijdsbeleving, ongeacht geheugen, intelligentie.
Een insect heeft vaak maar een dag, wij ongeveer tachtig jaar, maar voor een insect gaat de tijdsbeleving waarschijnlijk trager (dit heeft overigens niets met relativiteit van tijd te maken).
Picasso, kubisme speelt met onze tijdperceptie. We zien perspectieven tegelijk die we normaal nooit tegelijk zien.
Als we de tijd in uren en minuten verdelen dan weten we totaal niet wat we verdelen.
Wij zijn vehikels van onze genen. Maar deze genen zijn weer vehikels van codes.
Hier volgt weer een maf idee.
Volgens mij zijn wij en de hele evolutie vehikels van de tijd.
De tijd zichzelf te laten waarnemen is de basis van de evolutie.
Maar waarom is er dan niet één groot onsterfelijk tijds-belevend organisme ontstaan maar miljarden.
Solaris
Geheugen is niet hetzelfde als tijd beleven. Zelfs als we een geheugenverlies hebben beschouwen we onszelf als een eenheid binnen een tijdsbelevingskader.
Systemen als computers hebben ook een geheugen, ze kunnen gebeurtenissen reconstrueren. Maar ze beleven nog geen seconde tijd.
Er is tijd beleven buiten gebeurtenissen om. Alleen dat tijd beleven zou zinloos zijn. Stel dat er één groot tijdsbelevend organisme was, een soort Solaris, een planeet met een intelligente oceaan uit de roman van Stanislaw Lem.
De tijdsbeleving van dat organisme zou zinloos zijn, om tijdsbeleving zinvol te maken heb je gebeurtenissen nodig. Pas in samenhang met gebeurtenissen word je een individu.
Gebeurtenissen zijn als het ware achtergronden, weerstanden, waartegen individuen zich profileren.
Het is niet voor niets dat die oceaan kosmonauten ging pesten.
Maar dan zou je zeggen waarom geen vast aantal tijd belevende organismen, een stuk of twintig of zo, die dan onsterfelijk zouden zijn. Een soort Griekse Olympus.
De berg Olympus waar de goden wonen. In luxe paleizen met een bronzen vloer gemaakt door Hephaistos (Wikipedia)
Niet zozeer eeuwig leven is hierbij het probleem maar eeuwig geheugen. Het zou ondraaglijk worden, eeuwig dezelfde gebeurtenissen zou hetzelfde zijn als eeuwige tijd zonder gebeurtenissen.
Eeuwig wil zeggen dat alle gebeurtenissen zich tot in het oneindige herhalen en hun zin verliezen..
Bovendien is er geen opslagmedium dat bijvoorbeeld een miljard jaar aan gebeurtenissen kan opslaan.
Daarom wordt alles steeds weer gereset. Steeds gaat de tijdsbeleving weer "dood" en begint met een nieuw geheugen van voor af aan. Hiermee bedoel ik geen reïncarnatie. Alles wordt steeds weer geheel gereset, zonder oude kenmerken.
Door veelheid en geheugen resets blijf je zinvolle gebeurtenissen houden en blijft tijdsbeleving zijn zin houden.
Uit Mannenwerk Magazine
Het wereldwijde sterven waar wij als "stervelingen" getuigen van zijn is het wereldwijde resetten van de tijdsbeleving, waardoor deze zijn zinvolle achtergrond in de vorm van gebeurtenissen blijft behouden. Sterker nog, dankzij de veelheid, tijdelijkheid en interactie wordt steeds weer een extra "zin", een extra nooit gezien perspectief aan de tijdsbeleving toegevoegd.
Wikipedia, over een game
Geen opmerkingen:
Een reactie posten